Yalnızlık Rıhtımı

Issız sokaklarda yürüdüm
Coşkun ırmaklarda
ısıttım akşamımı
Yıldızlar dokundu saçlarıma
yüreğimin çekingen
dudaklarında.

Cadde cadde soludu
bedenim soğuğu
sevdalı yürekler
tuttu ellerimi
Yüzümün aynalarında
sevdim gülüşünü
Gönlüme değdi
bize görünmeyen yıldızlar

Anılarda yıkadım yüzüklerimi
Kalp sızıları çektim
cennet bahçemde
Bağcıklarını çözdüm hayatın
sensiz
akşamım biterken

Sevgimin kapılarını çaldı
dertli dokunuşlar
Seslendi bana
birleşen tümceler
Dilimdeki acı anlattı
sensizliğin
nasıl bir tat olduğunu
Anladım yalnızlığı
kollarım boşluğu sararken

Serseri karakış
ısıttı şöminemi ateşlerde
Susadı çiçeklerim ilkyazda
Soru işaretleri dokundu
ünlemlerime
Sen
uzaklardan bakarken bana

İçime yağdı
sevgimin yağmuru
Islandı benliğim
çakıl taşları ellerimdeyken
Saçlarım düştü
püskül püskül önüme
Sana özlem duydum
gökyüzü bana küskünken

Avuçlarımla okşadım
dürüstlüğümü
Cam çerçevelerde sevdim
pürüzsüz duyulan sesini
Göz kırptı bakışın
ektiğim çiçeklere
Uyuşuk kirpikler
Soğuturken görüntünü

Özledim her geçen gece
okşadığım yüreğini
Sormadı bana
enkazsız aldanışlar
Ağaçlarım düştü
bağrıma sensiz
Ben seni,
akşamüzeri düşünürken

Yaşıyorum şimdi
yalnızlık rıhtımında
Atıyor yüreğim
yaşlandığım kitaplarımda
Saklıyor bedenimi
seni aradığım kentler
Arıyorum düşlerimi
gecem hapsederken

08 OCAK 2012