Yalnızlık Senfonisi

Söylenmemiş sözler ne kadar yakarsa,
Tutulmamış sözler öldürür...

Kanatıp gider o umarsızca,
Anlamaz, neler hissettirir...

Gözler yalan söylemez denir,
Aslında role bürünürlermiş...

Eller birbirine değdiğinde,
Yalandan tutarlarmış sıkıca...

Bir dokunuş bir içini titretse,
Bir öpücük bin öldürürmüş...

Şimdi akıp giderken zaman,
Giden, zavallı bir yüreksizse,
Kalan, yüreğini kaybetmiş bir asildir!