Yalnızlık Seni De Vurur

akşam üstleri
rüzgarlara veririm kendimi
yokluğun sarınca bedenimi
bir yağmur olurum düşerim gözlerine


tutmak isterim ben de
hayatı ellerinden
bir boşluk çağırır beni
en derinden


geleyim de ağlayayım
bulutlu bakışlarla kapında
gün gelir yalnızlık seni de vurur
bu insan kalabalığında