Yalnızlık Sokağı

Bir şey gelip geçer!
Düşer sulara yüzün
Gözyaşlarımız dokunur hüzzama
Sen kendin kadar yalnız,
Benim kadar yapayalnız!
Susuverir şarkılarımız.
Ve bir hüzün boy aynasında
Silinir hatıralarımız...

Acılar süzülür yanaklarından
Saçlarına dökülür yağmurlarım.
Üşürsün!
Sen hep gözyaşlarını sakla şiirlerime
Ve ismini yazdığım kaldırımlardan
Perişan bir öyküsün yazılmamış
Gölgen uzaklaşır kendi gölgene
Senli bir mısra dökülür lambalardan...

Sesim düşer ayakucuna
Sen geceye mırıldan sancılarını,
O yorgun yüreğinin eşiklerinden...
Elleri koynunda bir Hazan Sultan!
Ve güne düşür kırılgan parmaklarını
Kays'a gülüp geçtiğin zamanlardan,
Leyla yüzüne yakışmış tırnaklarını...

Şimdi artık sen de benim gibi
Darmadağınsındır!
Yaslanıp üryan kollarına gecenin
Belki de ağlamaklısındır.
Oysa sen,
Hep en uzak rüzgârı oldun ömrümün!
Kumral huzmelerden birikmiş,
Ve hala çıkmaz sokağısın yüreğimin...