Yalnızlık...Bir Telâş Zamanı

Ürperdi yalnızlığım
boyun eğdim hep gidişlerine
ki nedensiz sorular
ve ellerimde hazandan kalma
bir sonbahar...


Işığın yüreklerimize sinmesini beklerken
sadece sevginin gölgesi yansıdı
yetim avuçlarımıza
bize düşen; gölgenin sürüklediği yalnızlığımızdı
mum ışığı bedenlerimize is...


Zaman değil peşime düşen
ardım sıra bir gerçek haykırıyor
sus; bazen bende kalıyor
karanlık bir uğultu
nefsini köreltmişte uzanmış yatağıma
ve gölgem
hakikat gibi üşüyor...


-Yalnızlık bir telâş zamanı
işte o telâşla unutuyor insan
gölgesini giderken hayattan...



...
2009... Yalnızlık Zamanlarım