Yalnızlıklar

haydut olur yalnızlıklar, görmez eksiğini
sağı solu boş, gecelerin değiştirmez rengini
ölümü huzur zanneder huzursuz eder kendini
yanlışlarla hatırlatır, gizleyemez geçmişini...
ateşinde pişirir son kez yediğini
aydınlatmaz gündüz, kararan pencerelerini...

yakar şamdanlarını oturur baş başa kendisiyle
dinler hafiften çalan müziği, eşlik eder sesiyle
yan yana olmasa bile birliktedir nefesiyle
kar yağar bembeyaz düşler belirir hüzün mevsimiyle...
yeniden yazmak ister hayatı; kalemiyle
avutur düşüncelerini o'nun özlemiyle...

merdiven boşluğuna düşer gibidir hayaller
kuş sesinde beklediğini bulamaz terk ederler
kara parçası yıkılır, magma ısıtır -yeri- delerler
gözü kapıda, kulağı telefonda dönmesini beklerler...
mutluluk küçük hasret denizidir; uçurumdan düşerler
maymun iştahlı gelincikler güneş rengini giyerler.