Yalnızlıktan Kan Revan İçindeyim

Bu sefer olmamalı...
Sevda savaşı;mağlup son bulmamalı,
Zaten/yalnızlıktan,kan revan içindeyim/
Anlamıyorum,aşkın daha alacak neyi kaldı?

Kalbim elleriyle kazıyor,güvenli siperini,
Şuursuz bir vaziyette,korunacağını sanıyor,
Artık zaten...
Ne bana güveniyor,ne tek kelam ediyor,
Şimdi o karanlık çatışmalarda...
Kendi kendinin sahibi....

Çok kaybettim,yenildim zalim sevdaya...
Gönül toprağımdan nice yer gitti,
Nice toprağına,kara bayraklar dikildi,

En sarsıcısı cephaneliğimi kaybetmemdi,
İçinde nice umut,nice inanç vardı...
Orada binlerce kutu,güven saklanırdı,
Tek bir sevda kurşunuyla...
Hepsi patladı,hepsi yıkıldı,
Sebep oldu miğferimden akan damlalara...

Mağlubu çoktan belli olan bir savaşta,
Beni ayakta tutan her şey yitip gitti,
Elimde son bir sigara bile yok,
Dumanına karışıp,uzaklara gidebileceğim,
Ya da en mühimi...
Senin için yapılan bu taraflı savaşta,
Şimdi müttefiğim değil gözlerin...
Ben işte daha çok,bundan kaybettim.