Yamalı Bohça

Alnından öpüyor bulutlar güneşi
her önünden süzülüşte,
Ardımdan ağlayan sahte suratların
Gölgesini karanlıklar basıyor,
Çökerken gece zifire...

Buruk bir şarap tadında hüzünlerim bu gece,
Kekremsi suratında ise aşığım mı diyor gözlerin bana yine,
Alacakaranlıkta kalmış kırıntılardan süzülüp
Yerleşirken kifayetsiz kelimeler usuma,
Senle geçen her günde,
Yeni bir acı doğurdu yüreğim bu aşka...
Soğuk yakınlıklarının ıssızlığıyla,
Ölü doğum yaptı duygularım sayende yaşama...

Bitkisel hayattaki kalbime,
Kaç sevda darbesi yapıp,
Daha fazla kanatıp öldürebilirsin sevgili
Gözlerinin bıraktığı izleri unutabilmek uğruna,
Kaç kişinin gözlerini zehir niyetiyle içtim bilir misinki...
Ama panzehirmiş bakışlarımda bıraktığın gizlerin sebebi.
Hala seni görüyor her yerde gözbebeklerimin hareleri.
Bir türlü silinmedin... Silemedim izlerini...

Nerede boş bir yürek görsem en yüksekten atlayarak,
Kaç intihar denemesinde bulundu şu kalbim...
Bütün cesetlerimi toplayınca ortalığa,
Hangi ölümümün yasıydı tuttuğum?

Faili meçhul bir aşkın katliamında,
Eşkâli belirsiz bir katildin sen.
Duygularımın sana dair olan soy kıyımında
Nasılda caniydin kelimelerinle döverken aslında,
Karşıdan bakınca ürker bir güvercin görüntüsünde,
Akbabaymışsın gölgende,
Masken düşüpte çıkınca gerçek yüzün güne,
Didik didik ettin aşkımın her yerini o diken diken sözlerinle,
Lime lime edip duygularımı dağıttın yerlere.

Savaşta ve aşka her şey mubahtır derler ama,
Ben kalleşçe arkadan vurulup ölmek
İstemiyorum aşkın namlusundan çıkan hain bir kurşunla,
Beni vuracaksa sevdiğim
Gözlerime bakacak,
Ve öyle çekecek ayrılık tetiğini kalbimin ortasına,
İşte orada yığılıp kalacağım iç kanamalı hislerimle.
Hiçbir doktor ayrılık silahından çıkan kurşunla vurulan
Kalbime operasyon yapamayacak,
Ne dikiş tutacak bir daha bu kalp nede yama...
Tutsa da iflah olmaz bir daha yamalı bohça,
Sızlar yürek her an duyguların yırtık kalan tarafında.