Yamalı Bohça...

Her senden ayrıldığımda,
Dönüp özlemle arkama bakardım.
Ben seni işte o anda özlemeye başlardım.
Hasretini sırtıma attığım bohçama,
İşler yama yapardım.
Sen yokken bile seni hayal ederim,
Yer sofrasında bağdaş kurmuş oturuyoruz,
Ekmeğin bir yarısı sana,
Diğer yarısı bana,
Tıpkı ikimiz gibi,
Bir yarısı sen,
Diğer yarısı ben.
Bir yanı vuslat,
Bir yanı özlem,
Sen yokken bile,
Sevgimi katık yaparım,
Doğrarım sıcak çorbama.
Çorbamın tadı sen, tuzu ben.
Sen yokken gülüşünü,
Çok değerli bir tablo gibi,
Asıyorum odamızın en güzel yerine.
Odamın ışığı sen,
Karanlıklara gömülen ben.
Sen yokken çalarken sazımı,
Kuşlar eşlik ediyor bana,
Vokal yapıyorlar bizim şarkımıza,
Şarkının sözünde sen,
Sazın telinde ben,
Ve o güzel gözlerin,
Derin derin bakarken bana,
Kendime getirir aniden,
Tüh be hayalmiş deyip üzülmüyorum,
Çünkü hayalim sen,
Tek gerçeğim yine sen...
Seni hayaldede olsa,
Gerçektede olsa yaşamak,
Ne kadar güzel, ah bir bilsen...