Yamalı Parka Üşümesi

Feragat ediyorum

Mirim

ömrümün kalanında

soluma meyilli yaşanacaklardan

hadi çıkıp sigara içelim

kış güneşi bir nebze ısıtsın

çizgilerimizin yoksunluğunu

Hatırlar mısın

cebimizdeki son kuruşlarla denkleştirdiğimizde

filtresiz bir paketin parasını

geleceğe taşıyacağımız ne çok şey birikiyordu heybemizde

şimdi dönüp baktığımda

sonraları alsak bile en pahalısından bir filtreli

kül tablasında söndürülen

solumuzda büyütmeye çalıştığımız közler olmuş her vakit

ve düşüp gitmiş heybemizden

aşka

ve ülkeye hediye edeceğimiz gelecek

Üzülüyorum mirim

kanımızla yaprak açtırmaya çalıştıklarımız

kelebek ömrü yaşıyor gözlerimizin önünde

ah bi boy verselerdi

hele bir de çiçek açsalardı

şu kafası küflü kütüğü andıranlar bile

avuçlarıyla su taşıyacaklardı

ve geçte olsa ne de güzel şeymiş diyeceklerdi

insanın birşeyleri solundan süzerek büyütmesi

Olmuyor mirim

tutunacak taşlarımızın altlarını oydular hep

ne zaman vazgeçmedik tutunalım hadi yeniden desek

koskaca kayalar devriliyor üstümüze

hani bıraktık kafamızın kolumuzun kırılmasını da

bizimle birlikte darmadağın kalan umudumuzun

beyaz masum kanatlarını iyileştirmeye

insan ömrü kâfi gelecek gibi değil artık

Şimdi kalkacaksın dimdik duracaksın biliyorum

başlayacaksın konuşmaya

Deniz'in son duruşmasında olduğu gibi

umuttan bahsedeceksin

belki kallavi küfürler sıralayacaksın bana

hiç yorma kendini

sadece gözlerime bak

ve anla

Tanrıya kafa tutarak söktüler

içimde aşka ve ülkeye dair ne varsa

Hadi filtresini kırıp da içelim bir sigara daha

bak zaten güneş de çekiliyor yavaş yavaş

üşümesin daha fazla

artık yama kabul etmeyen parkalarımız