Yana Yıkıla

şu salkımsaçak çocukları

uçurtmalarını onların

onların düşlerini

saçlarını yumak yumak

bulutlarla kesiştiği

ve tıka-basa sığırcıklarını ceviz ağaçlarının

destan destan

gözlemliyorsam

güneyden esen yellere dolayarak kollarımı

arkasından

göğün bu sonsuz tâzeliğine

avazım çıktığınca

bağırıyorsam

boşuna değil

boşuna değil, ey postacı

sana anlatamadım

sana da bir türlü, ey sevgili

ne denli isterim, bilemezsiniz

hasrete hızla hârelenen o gemilerde

hırçın bir kaptan olmayı

olmazsa

bozkırların bağrında

yana yıkıla

âsî bir tren