Yanarım

Bende kendimi çok uyanık sanırdım
Meğerse ne kadar safmışım...

Hayatın toz pembe renklerine aldanıp
İnsan olduğumu unutmuşum
Yalan sevdalara kanat açıp,
Gerek dostluğu kaybetmişim.

Sevgili peşinden koşarken
Kendimi geri de bırakmışım
Yanlışa kucak açarken,
Doğruya resti çekmişim.



Hayatım boyunca doğruyu az yaptım
Ama yanlışlarım, onları da götürdü
Üç doğru bir yanlış hesabı!


Yok yok,
Kimseyi değil, kendimi suçluyorum
Çünkü ben,
Yanlış ektim, yanlışı biçtim
İşte Buna Yanarım.