Yandı (Kerbela Ağıdı)
Kervanım yollara düştü
Tutuştu yollarım yandı
Kerbela ya kanım düştü
Ol Şahların Şahı yandı
Od yandı ocaklar yandı
Memede kucaklar yandı
Gonca güllerin içinde
Kırmızı güllerim yandı
Kervan menzile ermedi
Ahtın a vefa görmedi
Fırat suyundan vermedi
Susadım dillerim yandı
Küfe'nin yolları dardır
Ehli Beyit cana yârdır
Bülbüller de ahu zardır
Kavruldu çöllerim yandı
Hüseyin'im yaralandı
Ciğerlerim paralandı
Kanlı ırmak har alandı
Çalkandı göllerim yandı
Yezit sana lanet olsun
Sana uyan senden bulsun
Davamız mahşere kalsın
Közlendi küllerim yandı
Hüseyin'im attan düştü
Yezit Şam da iş u nûş tu
On Muharrem aşı pişti
Dokundum ellerim yandı
Ozanca ekinim bitmez
Yezit sana güçüm yetmez
Aşılasam aşı tutmaz
Çiçekli dallarım yandı
Ozanca/İzmir
İş u nûş: Yiyip içme, Sefahat, İşret ve eğlence
Yezit sana lanet olsun Sana uyan senden bulsun Davamız mahşere kalsın Közlendi küllerim yandı
elbette bu dava nın hesabı ahrette sorulacaktır muataplarından
güzel bir şiirdi
tebrikler Fevzi bey emeginiz değer görsün.
Küfe'nin yolları dardır Ehli Beyit cana yârdır Bülbüller de ahu zardır Kavruldu çöllerim yandı
Yezit sana lanet olsun Sana uyan senden bulsun Davamız mahşere kalsın Közlendi küllerim yandı
Tarihler farklı fakat ne acı yezitler hep aynı.
O zaman yezite gücümüz yetmedi ama bu zamanın yezitlerine dur demek lazım.
Anlamlı şiirdi kaleminize sağlık.