Yandık/Ça/yandı

İnsandık
Ne ara
Nerelerde karalandık
Yara
Yarandık
Yaralandık

Gölgesinde güneş, gözlerinde ay
Avurtları çökük, av gibi adam
Kursağında emek, yüreğinde aşk
Kavgaya b/ilenmiş kav gibi adam

Apaktık
İse boyandık
Karalandıkça karalandık
Alnımızda kızıl güneş
Kan derelerinde
Yıkandık

Acıya dayanmış onur bilerek
Kederi sırtlamış insan diyerek
Yalnızlığı içmiş yardan geçerek
Çağrılara y/anıt çağ gibi adam

Dar mezarlar
Sığmayız
Tarih diz çöker katlimize
Yetmez zaman
Öykümüze


Kimin uğrunaydı bunca direniş
Ömrü paramparça saçıp yok ediş
Ne bir eyvah bu ne de vazgeçiş
Devrilip d/üşüyor dev gibi adam

Bu aşka iman göğsümüzde
Paramparça
Kan revan
Yürek değil
Omuz ver
Düşkün değil
İsyana yatak başkaldırıların otağıyız

Baş eğmez eğrilmez asla bu yolda
Gizlenmez saklanmaz işte meydanda
H/ak yükü/nü taşır g/öz y/amacında
Çığlıktan çığ/lığa çığ gibi adam

Ne o yandık ne bu yandık
Zulümlere da/yandıkça da/yandık
Ayandık
Halka adandık
Mey/danlarda av/azlandık

Yıllarla kavgadan yaralı çıkıp
Arsız namussuza öfkeyle çatıp
Her insan gülüşe yüreğin açıp
D/ağlamış gidiyor dağ gibi adam

Çağ yangını önünde
Göğsünü siper edip durdu
Onurdu
Yandı
Dayandı
Adamdı
Çağa yandı
Çağla yandı
Adandık/Ça/yandı
Yandık/Ça/yandı