''Yandım anam''

Sıvası havlamış duvarın
Sol yanında kara kalem
Sağ yanda siyah beyaz iki resim
Ortada el yapımı al bayrak
Ve Yakup..
Çanakkale gazisi dedenin torunu
Kıbrıs şehidi babanın oğlu....
....Ve Yakup,
Katil amcası Hasan yüzünden
Okuluna gidemediği
Elbisesini giyemediği
O elbiseyi giydi bu sabah on beş aylığına...
Patronu dönüşte işin hazır deyip
Harçlığını koydu cebine.
Babası erkek adam ağlamaz diye
İçine akıttı gözyaşlarını.
Yalan değil anacığı ağladı,
Altı okka yaparken arkadaşları...

Sağa dön, sola dön, tüfek omuzda,
Komutan sağda..
Sol el silahta, sağ el arkadaşının omzunda
Yemin edip
Birkaç el karavana
Birçok ta tam isabet ettirdi
Gez, göz arpacık hesabıyla....
....Ve çift lefte taktı koluna...
Gururlansın diye anacığı
Takıp mavi beresini
Kuşanıp silahını
Birkaç boydan resim gönderdi...

Denizli'ydı memleketi..
Ora dada tozlu yollar
Ora dada dağlar
Ora dada ormanlar
Vardı var olmasın ada
Böylesine hain
Böylesine pusulu değildi...
Her alo deyişinde
Merak etmeyin diyordu
Bir iyi ki buraları..!
Benzemiyor değildi hani?
Şu yol, şu tepe, şu ağaç,
Şu kerpiç yapılı ev..
Babası da buradaki babalar gibi
Sabahın köründe giderdi çiftine, çubuğuna
Dönüşte tozlu olurdu
Yüzü, saçları, gömleği
Onun da lastiktendi ayakkabıları...
Ama dün akşam
Orada onun köyünde
Ne hainlik, ne pusu, ne çatışma olmamıştı
Buradaki gibi...

Yedinci ayın sonunda izine geldi Yakup
Bir sevin diki anacığı,babacığı....
....Ama Yakup,
Gün bitimi
Pusuya yatar gibi bakardı pencereden karanlığa...
Edirneli, Çorumlu, Aydınlı, Mardinli..
Acaba hangisi?
Kalleş kurşunun hedefindeydi...?
Çayını, gizliden viskisini yudumlayıp
TV de konuşan
Tuzu kuru beyler
Cicili bicili hanımlar
Siperde sabahlamamış
Pusu yememiş
Bir karış önüne mermi düşmemiş
''Yandım anam''çığlığı duymamış
Onlar
Ne çok şey biliyorlardı...?