Yangın,yangın,yangın...

Önce evler eskidi
Bahar çekildi
Bulutlar döküldü yüreğimize
Bir bir sarardı düşlerimiz
Tutuştu gülüşün
Bir kıvılcım oldu
Ulaştı maviden griye gökyüzü
Ve yıprattım birer birer
Dün gibi sensiz caddeleri
Eskittiğimiz posta kutularından
Tükettiğimiz derin bir boşluktan
Acımtrak bir iç çekiş ;
Yangın,yangın,yangın...

Kaybolur gider dizelerim
Anlamsız bir şiir olur sensizliğim