Yanık Kalpten Döküntüler

biliyorum belki özür halletmeyecek
bahsi geçen yürekte isyanını
ah edip sensiz gözlerime
körlük anı bir gecenin
düş mevzusu kayıp,
anlatmayalım bunları.
seni sever ellerinde
bilekleri kan içinde
çokca seyretdiğim tren vagonları
ve buğulu camlarına
silinsin diye yazdığımız aşk mektupları
hep senindir.
buğusunda kaybolan kalbim değil başkası okumasın diyedir
çok geçtik kara cahil yolları
tam ortasına çizdik kırık kalp figürlerini
biri bize gülsün diye değil,
aşkımız kırık bir kalbe güven dayatmalı

asitli bir yağmur sonrası eriyen yüzümüze,
yüz bulamadık. ama astarı bağdattan bekledik belki
çok sevdik diyemi sevilmedik yoksa,
ne kaçtık ne kovaladık
olduğumuz yerde asır saydık saniye bile sürmeyen adını
kulağımda aşk fısıldamaları
ki yaşıyorsak şimdi nefret denilende
hayır,
yok,
olmaz,
bütün olumsuz ekleri benimle getir
yada götür bütün sülietsiz lafları
biçimsiz hayat cümleleri üzerine kurduğum düşleri
bitirip soysuz sebepleri
ya durdur atanı ya def et gitsin

nede olsa sen ilk değilsin.


18032010