Yanılttın Beni

hiç çekinmeden paylaştırırdım yüreğimi çocuklara

beni bir ilkyaz gecesine eşitleyip sevseydin

aşılmadık tek engel komazdım yeryüzünde

ölüp ölüp dirildiğimi görseydin

yanılttın beni, yaraladın, yurdumdan ettin

yüreğimin ak güvercinlerini kaçırdın

nârin bir rüzgârım vardı: her vakit eğleştiğim

mâviliklere yelken açan anarşist düşlerim

öpüldükçe depreşen bir aşkım vardı

buldozer gibi geçtin

sesim, ayaklanınca dağ-başlarını tutardı

bakkal dükkânlarını tutardı çok yoksul sokakların

salaş bir meyhânede şarap bardaklarını

hırsından tırnaklarını kemirenleri

kavuşmalarla birlikte ayrılıkları tutardı da

olanların ayrımında olmazdın

doğrusal bir çizgiyle açıklanmazdı yaşam

alabildiğine zikzaklı, inişli-çıkışlıydı

kimi yolları dersen, dikenden geçilmezdi

kimi çürümüş yüzleri: kaypaklıktan, ölümden

başarmak, başarmamak, her şey iç içe

çelişkiler yumağı oluştururdu

bize düşen:

palamarları çözmek olmamalıydı, bu çetrefil ortamda

karanlığın dibinde tepinen tohumu görüp

bir ipekböceği sabrıyla örmekti kozayı

bize düşen:

seslerimizi birbirine ekleyip

bölük bölük turnaların izini

gün doğumunda çiçeklenmiş bir inancın izini

gün batımında bıçaklanmış bir türkünün izini

izlemek olmalıydı

ben sana demez miydim:

gencecikken ümit kesilmez

gençliğimiz elverişlidir, sevdayı yeşertmeye

yeter ki, gönül düşürmeyelim mala-mülke

buğulu bakışlarımdan dökülen gizle

ellerimin ürpermesiyle yetinebilirdin

yanılttın beni, yaraladın, yurdumdan ettin

yanıltmasaydın eğer, yurdumdan etmeseydin

-başımda: şairlikten sevda şapkası

sırtımda: bilgelikten hikmet hırkası-

koşar, koşar, koşardım

altın tasta tılsımını damıtmaya "zaman"ın