Yanıtsız Sorular

Reva mıydı bu ömre,
Tekme yemiş sevinçlerin hüzünleriyle,
Kala kalmak.
Yüzlerinde gülücükler buruşturulmuş
Bebelere tanık olmak,
İnsanlık adına kalanları,
Sönmeye tabi tutmak.

Bak ağlayamıyor artık çocuklar,
Hiçbir şarkıda,
Hiçbir filmde,
Oysa nemli durur siyah beyaz filmler.

Kim kime niye küfrediyor,
Hangi nefretin meyvesidir,
Her bir ortak payda,
Ağzımızda zehir zıkkım,
Anlayan beri gelsin hele,
Bildiği bütün dillere vursun anlatmakları.

Kentlerin siluetleri artık etnik,
Kimse görmüyor aşkla işlenmiş taşları,
Hangi yıkamak paklar,
Çiçek kokusunu bastıran bu kan kokusunu.

Açılmamış çeyizlerin hüznü neden artık rutin,
Ölüm neden kanıksanır,
Ucuz bir küfür gibi.
Yaşamak neden uçkur mide arası yolculuk.


Kim kime nasıl öder,
Boğazda düğümlenen sözcükleri,
Bayramda bile hüzne saran yürekleri,
Baba diyemeyecek bebelerin özlemini.


Çürüyen ömürlerin tanıklarıyız,
Tümörden değil yanıtsız sorulardan...