Yankı

Gitmek için bahaneler gerekli,
Kalmak için tüpü bitmemiş, sıcak bir yalan..
Bazen uçmak,
Hak etmediğimiz bir arzu olarak ölürken içimizde;
İçimizde ölenlerin akıbetini bilmemek
Bir lütuftur çoğu zaman,
Şehri dirilten güneşin aydınlığında.

Parmakları titretmeden oy kullanmak da
Ağlayabilmek kadar yürek istiyorsa..
Yaramaz arılar öperken papatyaları,
Kaç kelebeğin cansız bedeni kayboldu, bilmiyorsak toprakta..
Bilmemek, bir lütuftur çoğu zaman.

Yere attığım izmaritin gürültüsünden mi kaçıyor kuşlar?
Güzellikler karşısında gözlerin kamaşması
Ne büyük talihsizlik..
Yükselmek için düşünce gücü yetmiyor artık.
Nirvanaya ulaşmak için torpil gerekli!
Kimsesiz sokakları sahiplenmek kolay,
Kimsesiz köpekleri de öyle.
Nefes almak fark yaratmıyorsa,
Ölmek için bahaneler gerekli!
Dünyadaki tüm ''gibi''ler gereksiz..

Ve ruhu boşaltılmış mekanlar içinde ölecek olan ben,
Kavrulmuş dalgaların yarığından sesleniyorum;
Başım belada!
''Yaşamak umurumdadır'' diyen şairler var,
İnanmıyorum.
Başım belada!
Bilinçaltımızdaki çarpık kentleşmeye dur demek geliyor içimden,
Başım belada!

Öyle ise sakallanmalı..
Günün en çetrefilli vaktinde tereddüde düşmeli, öyleyse..

Ve değil mi ki, susmanın da bir bedeli var.
Değil mi ki hürriyet makamına ulaşmanın tek yolu arınmaktır.
Değil mi ki ölüm, her şeyin istisnası...

Öyle ise,
Çıkmasak mı cinnetten?
Kaçmasak mı cennetten?

Öyle ise
Susun!
Kaçırın gözlerinizi sözlerimden!
Kusun!
Salın içinizdeki nefreti kararmış göğün yarıklarına!
Öyle ise
Sakallanın!
Patlatın bombaları!
Çekin kırbaçları!
Vurun ulann vurunnn!
Çınlasın kulaklar!