Yankı

gözlerimin çocuk odasına
ağaran menzil
düş oğuşuğu kısrağın
sevişgen renginde bulut
az önce uçuruma durdu t’an
bir at’ın avlusuna değdi dil bahçesi
uzakları saymanın bağlılığında yol
kalaba mevsimin külrengi
bir sedir kokusu
bir dağ lekesi
derinleşen sessizliğin koşmaca içi
en koyusu kimilerin buz basamaklı ağrısı






Uykusuz sözleri seviyorum susmanın eşiğinde
Işıksız gecelerin rüzgar yorgunluğu
bağrımın kıyısına sürgün
martı bakışlı saatlerin boşalan ırmağı
iniyor yosunlu karanlık
telsiz kundağa
usulca ışıyan menekşe kayaları
bir çocuğun ayaklarıyla yürümeyi deniyorum
bir suyun güneşiyle yayılmayı doruklara
yaşlı çöl
mor devran
dönüşlerin sessizliğinde kapı
bu benim kızıl yalnızlığımın dudağında uykulu imge
geç kalınmışlığın tozlu satırları






durmadan bulutsu tüllerin kokusuyla
bir evveli seriyorum masaya
rüzgara ilişen saçlarımda
açık kalsın pencereler
güç yokuşların yanık harmanıyla
aynaları dizginliyorum
bir şiirin sırtına yaslanıp
gök kırıyorum içime


bir yankı kararıyla
kulağımda ağaçların tutuk sesi

...