Yanlış Olan Neydi?

Bir zamanlar zor değildi anlamak
Henüz yolun başındaydık
Çocuktu yüreğimiz o zamanlar.
Ne hayaller kurardık çocukça
Ne de çabuk inanırdık her şeye.
Bir anlamı vardı hayatın o zamanlar
Ve öyle anlamlar yüklemiş
Öyle inandırmıştık ki yüreğimize
Umutları çarşaf çarşaf sermiştik göğün gözüne.
Sevinçlerimin, hüzünlerimin
Çocukluğumdan geçen gençliğimin yol arkadaşı,
Cesur yürekli kız nerede şimdi.
Bir gece kuşlarının çığırtkan sesi
Bir de saatler haberci sabahladığıma
Gonk sesleri beşlere doludizgin vurmakta
Böylesi yitik miydi umutlarımız
Düşlerimiz anlamsız mıydı yoksa.
Hani sonsuz mutluluklar, büyük aşklar bekliyordu bizi
Kendi yalanlarımızla mı kandırdık kendimizi.
Hani rengârenk uçurtmaları salacaktık gökyüzüne
Sonsuz sevgileri yakalayacaktık kuyruğundan.
Yoksa yanlış dallarına mı konduk,
Yanlış pınarlarından su içip
Yalan ırmaklarında mı yıkandık hayatın,
Nerede kaldı hayallerimiz
Yalan uykulara mı sarındık yoksa
Düşlerimize yorgan açtığımız umutlarımıza ne oldu.
Tanımlayamadığım duyguların hücumunda şimdi yüreğim
Umuda yelken açtığın bulutlar
Yağmur yağmur akmış üstüne.
Gözlerin çaresiz, gözlerinde umutsuzluk var
Yüklendiğin rolü nasıl da oynuyorsun kusursuz.
Hızla tüketirken geceyi isyanlarda yüreğim
Duman duman boğuldu sevinçlerim.
Seni öylesine yalnız, öylesine çaresiz bırakıp gidişim
Aslında benim çaresizliğimdi bilesin.
Ne kırılgan yüreğine ilaç
Ne de suskun kederlerine ortak olabildim.
Ne gelirdi elimden o an,
Ya da neler yapmalıydım
Yapılacak bir şeyler vardı da
Benim miydi bütün beceriksizlikler bilemiyorum.
Duygularım darmadağın,
Sahte seslere kulak kabartıyordu yüreğim.
Göz pınarların isyan bayrağını çektiğinde
Seyrettiğim film değildi inan
Duygularımın zerre zerre dökülüşüydü o an.
Sahte heyecanlarım ise yüzüne bakamadığımdandı.
Öylece çıkıp gittim sessizce
Daha kaç yıkım yaşadın benden sonra bilmiyorum
Kim bilir belki de
Sıcacık koynuna sığınmışsındır minik kuşunun
Belki bir kahve yapıp, bir de sigara yakmışsındır.
Eğer göz kapakların da sana inat
Çekmemişse isyan bayrağını uyu gülüm, uyu biraz.
Senin için kim bilir
Bekli de yeni bir gün yeniden doğacak.
Ve uyanıp da uykulardan, yeniden haykıracaksın.
Kuytularda sakladığın korkularını
Sayfa sayfa yırtacak,
Güneşi çapkın bakışlarla
Yeniden selamlayacaksın kim bilir.
Umarım başka yıkımlara gebelenmedi yüreğin.
Umutla dilediklerim bunlar...


1988 / Bartın
Can dostum Fatmagül'üm