Yanlızlığıma Sesleniyorum...sen Beni Bırakma!!!

garip bir hüzün çöktü..
güneş batarken,
sanki herkes gitti..
sensizliğe alışamayan yalnızlığımın
bir oyunumu bu?



başa çıkamadığım birşey yok sanardım
düşe kalka öğrenebilirdim..
yaşaya yaşaya..
herşeyi..
derin korkular içindeki ruhuma
aklım oyun oynasada..
ben çıkıp gittiğin bu eve alışırım zannettim..







camın kenarında oturup
sana şarkılar tuttuğum oluyor bazen içimden
hepsi ayrılık diyor..
kalbimdeki endişeler firar edip
aklıma kaçıyor..
ben ikimize bir şarkı tuttum sevgilim
yaralarıma berelerime saracağım
her kelimesini..





üzülmeme şansım olsaydı..
bunca kırıklık..
bunca acı..
çekmeme şansım olsaydı..
yine seni severmiydim..
evet ..
ikimiz çok olsakta bu aşkın içinde..
evet..
geçtiğimiz yollardaki gölgeler gibi olsanda
dokunamasamda..
yinede..
evet..
sana aşık olmak çok zormuş sevgilim..
çok..









şimdi bu ev kime yazar şiirlerini,
şarkılarını kime besteler..
bu ev sensiz ölümlerden
ölüm beğenir..