Yanmak

Ateşlerden söz edersin ikidir,
Alevler bacayı sarmış, dersin
Sevgi dedikleri, öyle bir şey işte;
kör bırakır adamı, yüreğin altını üstüne getirir,
Diyorsun ki kalbindeki kor,
köze dönüşürse gönülde,
Sönmeye yüz tutabilir.

Belki de çıra gibi yanmaktır dediğin,
Ya da sevdayı kül edendir hâr,
Sımsıcak bir yumru olmalı bu,
Ki; sinmiş sinene.

Ben yanamam ki; senin yandığın gibi.

Aşkı anlatırsın kaç keredir,
Alıp götürür insanı da, dersin
Bir ateş topu gibi deler bağrını,
Adamı yoldan çevirir, iflâh olmaz
Çıkmaz bir sokağa döner sevdan.

Belki de farklı birşeydir bu sevgi,
Söylersin ya hep, öylesi bir iş değildir sevmek,
Alınmaz satılmaz ki, bilirsin
Sevenin yüreğine bir hâl olur.

Ben sevemem ki; senin sevdiğin gibi.

Sevdaya dem vurup durdun,
Kuşlar gibi daldan dala atlayıp,
Alabildiğine özgür kısrağa döndün,
Sevgi dedin; yüce bir gönül işi olup,
Yüreği saf canı kırdın, bel verdin
Kof adam sanıp, herşeyi saydın.

Ben kaçamam ki; senin kaçtığın gibi.

Nasıl bileyim herşeyi?
Sırtlamışım yükümü,
atabilir miyim hiç?
Nasıl olur ki bu, zor iş!
Hamala döndürdün yüreği,
Ne biçim bir belâya düşmüşüm.

Yani, ben öyle kolay ölemem!

16.05.2008 - 2009
-------------------------------

arka plan:

Ne kadar anlatılırsa anlatılsın, yaşanmadan hiç duyumsanır mı bir sevgi?
Sevgiye tavlanmış bir yürek, yufka kalmaz mı sevdaya?
İçinde kasırgalar kopsa da, belki açmaz yâre, dillendirmez gönlünü...

Saygılarımla..