Yansıma
Ruhum seni tanıyor
Seni görmek için herhangi bir sebepten
Kapılar çalıyorum ahşap ve demirden
Aksi halde sorumluyum
Tüm sorumlsuzluklardan
Silinen konuşmaların yerini doldursun diye
Gökyüzünden bağırıyorum işte
Çünkü her sessizlik
Sana açılıyor
Ruhum seni tanıyor
Bir çeşit nevniyaz
Nedenlerin , çekincelerin uzantısı
Nereye çekildiğimi bilmeden yaşıyorum
Soğukluğum bu yüzden ,
Uzaklığım,
Adımlarım kadar uzağım
Adımların kadar yakın
Çünkü her yaklaşım
Seni buluyor
Ruhum senı tanıyor
Biraz aç hüzünlü gözlerini
Biz kadar bize benzer
Birşey göremezsin
Aynı kelimenin yansıması
Aynı renkte iki siyah
Işığı gölgesini öldürmüş biri olarak
Senden Vazgeçmeyecegim
dönüşler hep kendinedir nevniyaz... kaçışlar da kendinden vazgeçme elbet biliriz ki siyahın ardı beyaz
Aynadaki yansımamız mı aslımız yoksa sırrında mı saklıyız?
İncindim...
Tebrikler şaire...
alkışlar nevniyaza tebrikler vazgeçmeyen aşığa
kutlarım ikisini de.vazgeçme şair inandıklarından ki zaten bir tek kendinden vazgeçenlerden vazgeçmeli insan...tebrikler acıyı hissettiren bir şiir