Yaprağın Dala Hasreti

Gecenin karası
Eylülün hazan sarısı düştü gönlüme
Çiçekler yapraklarını döküyor ya
Öyle dökülsün hüznüm ıssız yollara
Eylül niye bu kadar acıklı bilen yok
Yaprağından ayrılan ağaçların hasretini
Tarif edebilen şiir yazılmadı henüz
Tıpkı sensizliği anlatacak kelime bulamadığım gibi


Koskocaman bir boşluk var içimde
Seninle bu kadar doluyken
Neden bu yokluk hissi
Bilmiyorum
Temelinden sarsılan bina gibi
Sarsılıyor ruhum
Nem kokuyor yüreğim
Yıkıldı yıkılacak
Sevgiyle inşa ettiğim gönül sarayım


Umut ağaçlarım yapraklarını döküyor
Eylülle birlikte
Ondan mıdır?
Umutsuzluğa eylül deyişim
Ve
Hiç nedensiz hüzünlenişim


Ey yâr tut elimi
Gidelim uzaklara
Dünyanın her yerinde
Sararmıyor ya yapraklar eylülde
Elbet yeşile boyarız umutlarımızı
Uzaklarda bir yerlerde
Çok uzaklarda bir yerlerde