Yapraklar Düşer Yere

son baharın son günü
hiç bir şey yaşanmamış gibi bitmiş hayatım
bir bebeğin hiç bir şey yaşanmadan
doğumdan hemen sonra ölümü
dokuz ayın mutluluğu bir anda bittirir
feleğin tokadı suratımda
zamanın yük sırtımda
ay saklanır bulutların arkasına
güneş baş gösterir

ne suratımın acısı aklımda
ne sırtımdaki yük aklımda

hane sen güneş/tin bende ay
yıldızlar gibi çocuklarımız olacaktı
köyün biraz uzağında iki katlı ahşaptan ev isterdin
penceresine kuşlar konsun diye büyük olsun derdin
son baharın akşamı gittin beni düşünmeden
köyün uzağına tek odalı kedi evine
misafir bile kabul etmiyorsun beni

ne olur ben uzanayım yanına kıbırmadan uzanırım yanına
dokunmam mis kokulu saçlarına kapatır gözümü dalarım uykuya
yerim yokmuş yanında rahatın bozulmasın komşun olurum en kısa zamanda

ölümün kokusu burnumda derman kalmamış dizimde
kalbim sensizliğe alışık değil bilirsin
bütün yolarım sana doğru

ay başımda döner
güneş kusmuş geceye
yıldızlar bir bir düşer yere