Yar

yalnızlığa koyulmuşum
kuklalar aleminde
mutluluğun gözü kör
kör olası şu yar...

umutlar takla atıyor
kızıla boyanmış yüreklerde
öp öp diyor dudaklar
gören geri zekalı sanar...

canlar yamaçlar da
hayatın göz koyduğu noktalar
bir bir yok olduğuna ağlar
sen ve ben nefessiz kalmışız yar...

içimde ki acılar
şaha kalkmış gibi
köpürmüş deniz misali
kudurmuş kabına sığmıyor sessizliği...

yetmedi bu dertler
susuzluğa aç ibadetler
geleni gideni kovalar
sev dedi sev sevgili yar...

nedir bunun çaresi?
üç buçuk atınca zaman
kendine güvenmiyen ahlar
bir değil bin şamar...

bırak gelsin dar
bu dünyanın yalnızlığı
öbür ki de zilli bebek
çarpıyor ellerini sensiz yar...

(Berlin,07.03.2013)