Yâr

Sevginin bedeli çok ağırmış
Benliğimi yerden yere çaldı yâr
Anladım ki duyguların sağırmış
Umutlarım yarı yolda kaldı yâr

Hissetmedi sol yanımda ağrımı
Duymaz oldu feryat figan çağrımı
Nara yaktı büryan ettin bağrımı
Mecnun gibi çölden çöle saldı yâr

Kimi deli dedi kimi divane
Gönül saraylarım oldu virane
Her halime buldu türlü bahane
Acımadı hallerime güldü yâr

Gonca açmış gül dalında dikendim
Artık iflah olmaz yıkıldı bendim
Ardı sıra yollarında tükendim
Adımızı defterinden sildi yâr

Ozancayım başı duman dağ benim
Gelip geçmez en karanlık çağ benim
Bülbül ötmez bu virane bağ benim
Güllerimi gonca iken yoldu yâr


Ozanca/İzmir