Yâr Gönlünde Ben

BEN
Şu başım yel önünde savrulmuş da gidiyor,
Ayrılık masalının gerçek bahanesiyim.
Ki bilinmez kaderim ne çiziyor, ne diyor,
Aç kuşun gagasında naçar nar tanesiyim.
* * *
Sessiz inerim ey yâr, düşüne kardan ince,
Yolum sana, devasa çölde katardan ince,
Bir gönül var ki bende nardaki zardan ince,
Kem bakışla çatlamış gözünün minesiyim.
* * *
Yürürüm polat üzre al rengine gün şahit,
Ben, meydanda adına türkü yakılan yiğit,
Yâr fikrime düşünce, şiirim beyit beyit,
Kafesteki bülbülün çırpınan sinesiyim.
* * *
Yol oldum sevgiliye, etekleri toz duman,
Gönlüm eşiklerinde, kapılarında kirman,
Sofadan bir bakışı dertlerimize derman,
Gönlünce çöktüğü bark, güzelin hanesiyim.
* * *
Her aklına gelende kalbinde onmaz sızı,
Açık avuçlarında Tanrı'dan tek niyazı,
Sonsuza dek alnına kazınmış nurdan yazı,
Olmayı dilediğim, bu yârin ben nesiyim?