Yaralı Ceylan

sen yaza dur alemi seyran
biz ki
düşen dostun yarasına
merhem olduk olası
vicdan yarası kaldı
gönül bağında...

gönül göncası açılmış dara
yanar yanar gidersin
yürek yarası zormuş
başa gelen çekilir / dost


yazar inceden
kim anlar ki
o yürekteki ağrılar sarınca
boş balon ne kazanç
viran eyler / olur

sahtı yurdunun çizgileri
ne ilk nede son nefes
çiğlikları ardı sıra eklenen ağrılar
sancılar gibi dokundu benliğime

son model araba misali çarptın
akan tenimde damla damla
usulce aktı yarın koynuna
hicran yarası
akan kanı durduramaz ki

o tampon azlığında..
dokunuşlar sana benziyordu
Ceylanın mırıldayışına
ben kanayan yarayı saklarken
sen açarken kabuk bağlayan yaradan
dokunuş iğnesine şaşırmadım

yetmez ucubeler uzuv keşifler
doğrularını aksatan ol yetmez ki
sisli isli duvar örgü lekeleri
tongo vuruşlar karın doyurmaz

gül bahçesi nazar eyle inceliğine
bir derman yarası acarsa..
koyduğun çizgiler sinende yaralar
bir çeylanın çaresizliği kadar
benide dermansız bırakırsa şaşma
kırılgan şiirlerin umut kapısında
vize alır mı dersin...

eylemez yollarıma gül çeşmesi
uzakta güller kırgın ve susuz kalırsa
içmek için zamansız gitme gelme
damla damla göl olur mu
dersin
gönül yaylası virane bağlar
gönül çeşmesinde içtik
görür olur gönül deryası
senli benli dizeler

elvan çiçekler takılsın
endamında görünen tacın uğuru
son satırında gözlerdeki bakışı süzerim
o ocak başında içilen berrak sularında
gönül çeşmesi akar gözlerinde

yaralı ceylan gibi dizeler
şiirin bent'ine akarsa
ben ...
dizeler masum
gönül masumiyeti kadar
özlenmez mi
o elleri...
yüreği yaralı Ceylan..!

15/01/2011 - Karataş