Yaralı Martı

Her şey değişti...

Takvimler birbiri ardına dizildiler, 

Misafirler gelip geçti kalbimden... 

Ev sahibi sendin, 

Yerleşemediler... 

Herkes değişti... 

En çok da ben... 

Fakat, demiş ya üstad, 

"Bir tek gözlerim değişmedi* " 

Sana bakarken... 

Ama onlar da ne yapsınlar, 

Doldular... Taştılar... 

Yağmurlar değişti, 

Anarşisttiler eskiden... 

Boyun eğer oldular, 

Yokluğunda aynalarıma... 

Uğurlanan her misafirin ardından, 

Yağdılar... Yağdılar... 

Fotoğrafların değişti, 

Tozlu raflarda bulduğum... 

Sanki gülümseyişleri hayal olmuş, 

Ağır aksak yürüyen umutlarım, 

Azaldılar... Azaldılar... 

Zil sesi değişti, 

Kapılarımın...

Bilindik çalışlar değil bunlar. 

Ne kapıda beklemeyi biliyorlar, 

Ne vazgeçiyorlar... 

Gökyüzünün rengi değişti, 

Güneşim gri bulutlara saklanmış, 

Sahi uzansam ellerine, 

Isınır mıyım? 

Sana büyüttüğüm mavilerim, 

Sarardılar... Sarardılar... 

Şiirlere dize olmuş sevdaydık dün, 

Uçarı haylaz, 

Ele avuca sığmaz, 

Sosyalisttik sahillerde, 

Simit bölüştürürdük martı kardeşlere... 

O martılar ki bugün, 

Vuruldular... 

Yaralılar... Yaralılar... 

15/03/19

Adana 

* "Bir tek gözlerin değişmedi yine

 bir tek gözlerin" Nazım Hikmet.