Yaren'e Mektuplar-2
?Ey yârenler yar olana nem kaldı ki yanmamışam
Bunca ki yandım yanarım billâh ki usanmamışam?
Kadı Burhanettin
Girizgâh
Sen yoksan bir şeyler eksik kalır hep
Varlığımsın, ben gibi bak kendine...
Sen, sen olduğun için Yaren'sin ey!!!
Adınla başlasın bu şiir yine.
?Varlık nedir??, diye sorsan ?Sen!? derim,
Senle mana bulur cümle kâinat.
Etrafında döner cism-i semavi,
Gözlerinden görürüm, âleme inat...
?Ben buyum? dedin ya, hakikat budur.
Ben de gördüm, mana buldum seninle.
Attığın adımda var olan hikmet,
Seni anlatmalı külli felsefe.
?Yalan? diyen, yalanıyla yanmalı,
?Mânâ? sende, ?hakikat?tir bakışın.
Hakkıdır ki, kör olmalı orada,
Yüzünü görüp de yanmayan canın...
Alev aldı, sen geleli cismimi,
Ey Yaren!!! Ne kaldı bende yanmayan?
Doğ artık ilime, kaldırt başımı,
Yolunu bekliyor bu günebakan...
Ey aşkın binbir başlı vav hali Ey sonsuz kavram Gaflet vaktinde Gel gönlümün üstüne Usta bir hattatım ben Aşkı çizerim mekânlara Aşk sığmaz ki bu ummana Vav olur gözlerimiz Bürünürüz canlara Bir seyyah gibi Gelip göçen, göçüp giden Bu mekândan mekân'a Demem o ki Tarifini yapamam ben imkâna Bir hattatım Zamana vav çizmekteyim Hilalin dolunaya Dolunayın hilale dönüştüğü zamana Ve mahlukat Nefes nefes aşk çekerken Mevla'ya Üstümde aşk kokusu var Yaşadıkça beni yontar Ve benzetir insana Elimde vav Gönlümde vav Gözümde vav Dem dem vav kesilirim Beni insan yapana Ey kalbimden geçeni bilen Allah'ım â??Kulumâ? de kâfi bana İster nârına garket İster nuruna Mehmet Ekici