Yarı Gölgeli

yağmurun toprakta bıraktığı kokuları topladım
senin için

bulutların asistanı olmak için
tüm gün kuşları takip ettim
martılar gözaltı torbalarımı incelediler
ağladığımı düşündüler , sadece uykusuzum
rüzgar güllerinin düşlerine izinsiz girdiğimi söylemedim
tek başınalığın altı kalemle çizili haliyle
ağaçların içindeki yazı aradığımı
çok üşüyorum

bu mayın tarlası dünyanın lehçesini çözemedim
sükunet istiyorum bahenesiyle ses altı yaşıyorum
gündelik dilim
bir teknenin kıçına oturup umarsız sigara içen gemiciler gibi
gemici dedim de aklıma geldi
korsan gemilerimi görüyorum denize baktığımda
yakıştırıyor deniz gözlerimi kendisine
hırçın dalgaların sırrı
kaderin omurgasında hayaletler
ömür başka yerde başka renkte midir sence
çöktü sis
çok üşüyorum


şehirleri bir sobanın yanına sıralamak istiyorum
onlara Vivaldi - La Follia dinletmeye başlasam
tüm bekleyişler eriyip ayaklar altına düşer belki
aslında okulları da bir radyo frekensına yerleştirmek lazım
ateşli silahları hatırlamasınlar diye
şu bildiğin kuşatma unutur mu bizi
sistem akıp gider mi ki bizsiz
coğrafyaların Tarihini de bir çingene büyücüsünün avcuna bırakmalı
biliyor musun onlar Origamide ustaymışlar

ellerimdeki şu titremeyi açıklasan
ya da onları öykümüzün tam ortasına yerleştir
yenilginin kıyısından
bu öfkeli çağın hırıltısından uzağa
çürümeye bırakılmış yalnızlıkların çok uzağına
ömrümüzün atılacaklarını attıktan sonra , yanyana
güneşin ve gökkuşağının değeceği
gövdesindeki elmaları taşıyamayan bir ağacın davetkarlığı gibi


çok üşüyorum
kalbim şimdi uzanmayı yeğliyor
bu oda bu duvarlar rüzgarın ıslığını geçirmiyor
ama Tanrı gökyüzünü nereye koyarsa koysun
görüyorum...