Yarım Kalışlar

Gecenin en derin yerindeyim, sessizlik ağır,

Sokaklar boş, gölgeler uzanıyor adımlarıma.

Soğuk rüzgar, içimdeki son sıcaklığı almış,

Her nefeste karanlık doluyor ciğerlerime.

Gözlerimdeki ışık sönmüş çoktan,

Yıldızlar kaybolmuş, gökyüzü karanlık.

Her köşe başı, senin hayaletinle dolu,

Her adımda bir hatıra yankılanıyor zihnimde.

Taş duvarlar, adeta üzerime yıkılıyor,

Pencerelerden içeri dolan rüzgar, hüzün yüklü.

Bir zamanlar sıcak olan her şey, şimdi soğuk,

Duvarlar daralmış, tavan üzerime çöküyor.

Bir yolda ilerliyorum, adımlar ağır,

Her taş, her iz, birer yara açıyor içimde.

Zaman durmuş gibi, sabah bir türlü gelmiyor,

Gecenin sonsuzluğunda kaybolmuşum.

Denizin kıyısındayım, dalgalar öfkeli,

Suyun karanlığı, içimdeki fırtınayı yansıtıyor.

Kayalıklar sert, su soğuk, durmak mümkün değil,

Her adımda biraz daha batıyorum.

Gözlerim geçmişe dönük, fakat geleceği göremiyor,

Bir köprüden geçiyorum, uçurumun kenarında gibiyim.

Her şey parçalanmış, dağılmış, eksik,

Yollar dönülmez, izlerde yitip gitmişim 

Bir melodi dolanıyor kulaklarımda,

Acıyla yoğrulmuş, her notası zehir gibi.

Sözler kanla yazılmış sanki, dillerde yankılanıyor,

Her dize, içime bir hançer saplıyor.

İçimdeki acı, dışarıdaki soğukla yarışıyor,

Her nefesimde daha da büyüyor.

Adımlarım ağır, her adım bir ömre bedel,

Durmak imkansız, yürümek zorunlu.

Sessizlik ağır, şehir sessiz,

Her köşe başı karanlık, her yol çıkmaz.

Bu sonsuz karanlıkta kaybolmuş bir gölge gibi,

Her adımda biraz daha eksiliyorum.

Gecenin bitişi uzak, sabah bir hayal,

Bu karanlık yolun sonu görünmez.

Yolların soğukluğunda kaybolmuş,

Bir daha aydınlığı bulamayacak gibi.