Yarim Sana Emanet İstanbul

Y arim sana emanet İstanbul
A rkada kalmasın gözüm, ona iyi bak
S anma ki oda sıradan bir kul
E lleri, o pamuk elleri gönül perdemi okşayan melek
M asallarını yaşat ona, noktası tebessüm olan masallarını
İ stanbul masalında kahramanın tek hüznü olsun ellerini tutamayan ellerim
N e kötü adamların kirli ayakkabıları kirletsin, ne sevdiği bir gözün yaşı kessin yollarını

Y üreğime haber sal asılırsa yüzü
A rayıp, kaldırırım yüzünü düştüğü yerden
S esimi duyunca, hüzne ikramı olur tafra
E llerimi ellerine kenetler, başını göğsüme yaslar o ses
M ani mi olur gönüllerimiz el eleyken aramıza girse sahra
İ smini andıkça yüreğimde yaseminler can buldukça
N e hüzne papuç bırakır hayalim, ne yalnızlığı kondurur şehre

Y arim sana emanet İstanbul
A rkada kalmasın gözüm ona iyi bak
S okaklarında esneyince parkeler, ellerim olsun ayaz
E llerim olsunda üşüyen yarimi uyutsun okşayarak
M unis gözleri dalarsa yollara, ona hatırlat geleceğim bu yaz
İ lgileneceği meşgaleler bul, böyle tüketemez günleri sayarak
N eşret bu söylediğimi adı hasret olan tüm yüreklere,

Bir gün gelecek bir gün kalacak...