Yarin Deme, Benim Gibi Ozleme

Bekledim acıdan acıya; geçmedi bir turlu
Giderek çoğaldı sesler; bir ara alçaldı sandım
Boşa aldanmışım oysa; giderek zorlaştı hayat
Kaçıyorum dedim; nefes nefese kaldım
O nefes yasamaya bile yetmiyormuş meğer; oturup ağladım

Özlediğim gibi ilk günü; özlüyorum onları
Sevgilerini kokluyorum günden güne
Dunun kokusu yarınıma can varıyor
Karartma yüreğini benim gibi özleme

Sepetimi doldurmuşum farkına varmadan
İçi dolu belki ama; ben bos olduktan sonra sepet neylesin bir basına
Resimlerinize bakıyorum çok üzgünsünüz
Yarın diye diye yasıyoruz; tutunarak özlemlere
Geride kalan demesin yarın; özlemesin benim gibi
Yarın deme benim gibi özleme