Yarın Sevmeleri

can havliyle çıkıyor
bozkır kuşları nehire

haylaz gökyüzü maviliği
suya seriyor nefesini zedeleyerek

ayan beyan ortaya çıkıyor korkaklık
avunuş ısrarlı
uçuk rengin yağmurlarıyla
örtüyor hava sesini
gizleniyor bahçe çiçekleri
sınanan yaşam dilleri

ziyadesiyle memnun kalmıyor aşkta
zaman
bir eksiklik var bu işte
bir rivayetlik var bu öyküde

gri sabahların kallavi duruşu
ucube dilim
ebedi bir müziğin sesteşlerinde
duruluyor
kaçık kaçık saçların sürgüleri yarım

düzen bozuk
düzen kara göğün yer altı zindanlarında
bulamıyorum

na-yalan hislerin
çığırtkan suskunluklarıyla
küfe dönüyor katığım

kendime söven
kendime inanmayan oluyorum

şimdi
dünün yarınıysa eğer

yarın
damdan düşer sevmeler

görebiliyorum...

30.01.12