Yarınım Meçhul Benim
Gözyaşlarım ne tez akmaya başladın onun ismini duymuşsan ne olmuş.
Ellerim neden titrersin onun gelmeyeceği belli aşkında amma acısı çokmuş.
Seveni bırakıp gidene insan demem ben hayret güneşin ışığı benim odama da vurmuş.
Öldürmekten beter ettin be sevgili ne denir ki buna senin acıma duygun yokmuş.
Artık yarınlarım dan kuşku duyarım nasıl böyle iyi mi?
Kendini hiç suçlu buluyor musun hissediyor musun hayatında ki eksikliği.
Biraz riskli bu iş yol edindim kendime hayatın sonunda ki çizgiyi.
Farkındaysan hep gece olunca yazıyorum böylesi daha iyi hiç değilse bilmiyorsun kendime ettiklerimi.
Kendimden nefret ediyorum beni böyle yakmalarına izin verdim.
Şu gönülde bir sevgi olmasaydı bende siz gibi zalimlere zalimlik ederdim.
Eskidenmiş babam eskidenmiş dünyanın aşkı sevgisi şimdi bu gönül derdimle nasıl baş edeceğim.
Zamanında çok şey yaptım sevdiklerim için kendimi kestim biçtim.
Doğru bir iş olsaydı neyimiz eksik bizde taslardık dayılık.
Amma ve lakin bir hayrı yoktur arsızlığa girer dik başlılık.
O kadar şey yaşadım tek yandığım konu o kadar sevmeme rağmen yalnızlık.
Ver Allah'ım ver gönlünden hangi dert kopuyorsa ver bana nasılsa yarınım meçhul benim.
Oysa geleceğim diyordun ben bekliyorum yoksa gelmeyecek misin.
Beni sevmediğini alıştıra alıştıra söyle hayat gözümden gitmesin.
Bir çarşamba akşamı son verdin bu aşka söylesene geceler beni nasıl bitirmesin.
Yarınım meçhul benim adıma hayırlı bir şey duyma sorarsa ona ozan öldü denilsin.
Benim agıtlarımı haykırışlarımı dinledi hep şu dört duvar.
Görenlerde artık şaşırıyor bu sessizliğime bana hiç mutluluk tattırmadılar.
Geçecek bitecek derken biten gençliğim oldu ah ulan vefasızlar.
Tüm umutlarımı yıkmayı başardınız beni son yolculuğuma uğurlayın be dostlar.
Bu devirde artık kimsenin sevmeyeceğini sanar insanlar sanki herkes sen.
Hep cefa çektirdiler oysa beraber mutlu olacağız zannederken.
Bir kaleme deftere söylerim içimdekileri anlatamam anlayış bulamam sizlerden.
Usandım be kardeş usandım dinlediğim her şarkıda canımın erimesinden.
Hani aşık Veysel demiş ya anlatamadım derdimi dertsiz insana.
Sensizlik zordan da zor hala çalışıyorum yokluğuna alışmaya.
Senin umutların var hayallerin var sadece bir sevginle mehlem olabilirsin yaralarıma.
İnat etme yeşil gözlüm düzelsin aramız artık muhtaç olmayalım imansızlara.
Sabır sabır nereye kadar beni yakanların cezasını kim verecek.
Allah'a inancım var ben umutsuz olsam da hayat bana bir yol gösterecek.
Kollarımda ki izlerin hesabını ayrı soracağım biliyorum bana yaşattıkların aklına gelmeyecek.
Amacım içki içmek değil o an için seni ve derdimi unutabilmek.
Bu yıldan geçti artık mutluluk umutları seneye kaldı.
Kalbimin limanından ne güzeller ne şerefsizler kalktı.
Senin yerin ayrı ikimiz için ediyorum bu duaları.
Senin için acı çekmek bile güzel hiç değilse biliyorum doğru bir insana yandığımı.
Beni götürsün esen rüzgarlar zalimlerden uzak bir yere.
Yaşanılacak bir şeyde kalmadı bu zamana kadar geçmiş hayatım beklilerle.
Bir demet gül alıp ta gelirsin mezarıma acılarım artar nebze nebze.
Yarınım meçhul benim ölüyorum anam ölüyorum nalet olsun böyle talihe.
18/12/2012
23:04 Salı
