Yarınlar Bizimdi
o zamanlar ne çok ağlardık biz
aynı gözyaşı rengiyle, dilsiz
uçurtmalarımız sessiz
ve düşlerimiz
sessiz düşlerimiz gökkuşağına yükselirdi
toprağa düşmek için ilk cemreyle
biz hep baharı beklerdik
dalgındı güneş, suçsuzdu zaman
dilimizde ışığıyla, kocaman bir şarkının nakaratı
bölünen somun, emek, tırnak
o zamanlar ne çok ağlardık biz
bizim gibi kendilerini özlemeden büyüsünler diye
dünyanın bütün çocuklarını kucağımızda taşırdık
yastıksız, yorgansız kıvrılıp dost ılığı bir köşede
talihsiz gönüllerin evden çıkmayan duyguları için
o zamanlar ne çok ağlardık biz
hasrettik çınar gölgesine sırtı yaslayıp
güneşi yudumlayan günlere
içimizde hiç sönmezken gerçeğin o en kızıl şafağı
ağaçlar yüzünü saklardı
'seyirci olamam ölüme'
biz hep toprağı dinlerdik
sazlıklar akşam türküsüyle öpüşürken
köy kahvelerinde sıcak çayın deminde
dalgın bacılarımıza yeşil bir pencere açalım diye
bülbülün güle aşkını gözlerdik
o zamanlar ne çok ağlardık biz
ajans başında analarımızın diz çöken duası
kurşun geçirmez şiirler gibi korurdu bizi
sevgilim ah sevgilim
hep inandıklarımızla sarılalım birbirimize
terim terine karışsın
hüznün hüznüme bulaşsın
özgürlüğüm özgürlüğünü çoğaltsın
yarınlarda evren anlayacak
dünya gezegeni sevgiye en mahir
o zamanlar ne çok ağlardık biz
içimiz böyle üşüyüp, titrerken
gözlerin bu kadar yanması normal değil mi sevgilim
özlemlerimiz tuz dökerken yaralarımıza
dokunduğumuz her yeri vatan bilip
şiir gibi sevişirdik biz
çıkınımızdaki keder ıssızlığa hep hazırdı ama
tek mevsimli ülke, güneşi hiç mi özlemeyecek..
Biz ceketlerimizi yağmurlara asmışız. Mavi bir gökyüzü hayaliyle soyunmuşuz geleceği. Daha bir aydınlık olsun diye yeryüzü.
Şimdi Umut mevsimsiz kalmış Yeşil öksüz. Mandalina ağaçlarının arasından denize yürünen yollar kapanmış. Sarışın bir türkü gibi doğmuyor artık güneş. Kızıl eteklerini toplayarak gelmiyor gün. Ve gökyüzüyle sevişmiyor deniz.
Ama Tek mevsimlik aşkların umutsuz aşıkları gibi eğmeyeceğiz başımızı öne. Çocuk bakışlı türküler söyleyeceğiz yine egenin yeşiline . Bekle
Şiir harikaydı arkadaşım Tebrikler
Şiirin Hikayesi
Bir geleneksel aile yemeğinde babam üç çocuğunu topladı..Gece ilerledikçe öyküsünü yıllardır bildiğimiz isimlerimizin anılarını bir kere daha anlattı..O gece ismimin maceralarını dinlerken ilk defa hiç olmadığım kadar etkilendim..Çünkü babamın sol gözünde küçücük bir damla vardı, anlattı anlatı ama o küçük gözyaşı damlası hiç akmadı. İşte yeni yaşım yaklaşırken ismimin öyküsüne yazıldı bu şiir.
1969 yılında babamın dava arkadaşlarından Süleyman öğretmenin ölen? nişanlısının ismi .. Ertesi sene Nilgün ismi bende yaşamaya devam etmiş...Süleyman öğretmende ben beş yaşındayken elim bir trafik kazasında? ölmüş
Mavi ruhların hatırasına saygıyla
Şiirimin öyküsünüde paylaşmak istedim.. Şiirkolik ailesine sevgi ve saygılarımla
şiir tadında şiir okumak isterseniz muhakkak bu sayfaya günde bir kere uğramak gerek ..👍😙 güne damgasını vuracak bir şiir düşmüş kaleminizden .. kutlarım benim bu 3 nçü şiiri favorim olarak belirlediğim kutlarım şairem kalemine yüregine saglık...👍😙👑👑
evet ne güzeldi o zamanlar... bölünürken bile çoğaldığımız zamanlardı. paylaştıkça yüceldiğimiz zamanlar... yüreğine sağlık dost.
Yarınlar bizimdi güzel bir şiir kutluyorum Nilgün hanım içtenlikle...👍👍👍