Yarınlara Ağlamıştı..

akşam karanlığa ermemişti daha,
güneşin kızıllığı sallanıyordu.
ne kadar geç batarsa gün,
sabah o kadar geç olacak sanki..

derinlerden belli belirsiz bir hıçkırık sesi,
yarınlara mı ağlıyor?
ağlamasın diye sanki ,
güneş ondanmı geç kalıyor?
batmıyor..

hıçkırıklarını salmıyor duymasınlar diye,.
sessizliği yaşadığı saatlere saklıyor nefesini ,
az kaldı..
bekliyor ama dermanı yok.
güneş bir batsa..
karanlığı yaşadığı saatlere bir varsa..
kaderine doya doya bir ağlasa..

çökmüş,
duvara vermiş sırtını.
dayanamıyor..
salınıyor düğümlenen hıçkırıkları,
salınıyor yarınlara ağlayan gözyaşları.
kara geceye hazırlanıyor
kara kadere...
küçücük bedeniyle.

onbeşinde henüz..
başını bağlamışlar, yazgısını yazmışlardı cellatları.
denizin sakinliğinden alınmış,
azgın dalgalara bırakılmıştı,
pırıl pırıl seven yüreği,
karanlığın mahzenlerine kapatılacaktı.
nereye kaçacaktı ki.
geçmişinde, perdeleri kapatmışlar simsiyah örtülerle.
sandığına koymuşlar,
harcanmış yıllara benzeyen geleceğini...
umutlarını,körpe yüreğindeki sevdiğini.
sessiz hıçkırıkları gibi sessiz kalan
bedenini..
aslında bembeyazdı geleceği,
gelinliği gibi..

çare yok..çare olsa..
kara bir yazı yazıldı o akşam kader defterine,
ama kara kader bir kez yaşandı geleceğinde.
çare yoktu..
yetmedi, hıçkırıklardan çığlığa dönen ses.
yetmedi ,körpecik sevgisi, sevdiceği
yetmedi,o kanlı gözyaşları.
yetmedi..
sabaha eren,
o sandıktaki kanlı beden bile,
yetmedi....
-----------------
sevmek,
yaşamak,yaşatmak sevgini.
bazende sevmek,
umutsuzluğun acımasız çaresizliğinde
toprağa gömülmek...