Yarınları Unuttu

Sessizliğin kilidini kırdı
Ve dilsiz kelimelerle bir-iki cümle kurdu
Yarenlik yapacağım diye
Tümcelerin belini kırdı

Sus dedim susmadı
Sözleri devirdi
Gülüşleri öldürdü
Açtığı yaraya acıyı denk getirdi
Ve göğümün bütün ışıklarını söndürdü

Yanlışı yanlışla kapattı
Boş bir masal uğruna
İçimdeki boşluğu yaktı
Kendince aklımı yanılttı
Oysa,
Akşamlarında güneşi gizleyen
Kurşun geçirmez yarınlar vardı arkamda
Sardunyalara baka baka büyüttüğüm yarınlar...
Onları unuttu...


Ankara / 14 Ekim 2012