Yarısı Atlı Hüzünlü Karıncalar

manolya mezarlıklarında akşam oluyordu, uyandım
baharı hüzne elleriyle taşıyan karıncalar gördüm, yarısı atlı
çok geçmemişti, rüyanın içinde bir rüyada olduğumu anladım

gece yarıları uykularıma bir çınar devriliyordu, kararsızdım
aynaya bakıp içinden çıksa mıydım yoksa kalıp durulsa mıydım
miskin miskin güldüm kendime sonra, biraz da ağladım
çocukluğumdu kayıp giden ellerimden, anladım