Y/arsız Bir Aşka Tümceler - 1

Gel otur biraz, yaşlanınca kalkarsın
belki kaybolurum yüzündeki çizgide
hiç anlamasam da sana yenilirim son defa
belkide, son gördüğüm sen olursun ayrılırken dünyada
öyle çok yakışıyor ki gölgen t/enime, bilemezsin
tarifi yok sevinçlerimin yüreğimdekileri anlatmaya
sen bakarken bile gözlerimin çukuruna öylesine
ben ölüp ölüp diriliyordum, kayboluyordum uçurumunda...

Yüreğimdeyken sesin
ben hep güneşi s/akladım gözlerimdeki sırda
uzaklarda yankılanırdı haykırışım, anlamazdın sen
çünkü hiçbir giden, sırdaş olamazdı acıyan bir yaraya
Biraz dağınığım kusura bakma
kandırmasın etrafımdaki kalabalık, hep sarhoşluk var yalnızlığımda
sadece sen ol istedim, kafiydi içimdeki mahşerin
söylesene; Havva'sından başka kimi vardı ki Adem'in yanında...

Gel...gözlerime ışık ol sevgili
ben bütün karanlıkları kuyulara örterim
henüz ezberlemedim seni unutturacak bir dua
burnumda tütmek ne kelime,yangınımsın kalbimin tam ortasında
sen baktığında yüzümde beliren mutluluğu
hangi ressam çizebilir sanat adına allah aşkına
ben dualar s/aklarken dilimden yüreğine
sen kim bilir, hangi gün/ahın koynunda süzülüyordun sabaha...

Öksüz bir sevdanın ıslak sabahlarına u/yandım
bir başıma günaydın dedim yalnızlık yağmurlarına
çok değildi istediğim, 'ne yapıyorsun ?' diye sorduğumda
sadece 'seni seviyorum' desen yeterdi bana
ne zamana bırakabildim işte ne de zamanla
hayat mücadeleydi, hayat bir kavgaydı cesareti olana
yetim kalmış bir vedayı evlat edinmekti bu
biliyorum, ben en çok kendimi kırdım hayatta...

Bildiklerimi sustum, bilmediklerim sende kaldı
seyrine daldım gecenin gözlerinin karasında
gitmedi bendeki bütün yalnızlık seansları
bu defa dudaklarından öptüm kenti yokluğunda
'Hayat nasıl gidiyor' diye soranlar oluyor bazen
işte... diyorum SENİ göstererek, 'işte böyle gidiyor'
oysa kim bilir, sen şimdi hangi şehirdesin
sana yazdığım şiirleri, gözlerin kimlere okuyor...