Y/arsız Bir Aşka Tümceler - 2

Gözbebeklerinin uçurumundan düşüyorum
gözlerine uyuyorum her gece saatlerce
mevsimlerden gözyaşı iklimi, yokluğun soğuk
son zamanlar, sağanak bir sensizlik var gönlümde
öyle büyük ki kendime olan yalanım
yaralarıma üflemen için nefesine muhtacım
öyle uzaklaştım ki kendimden, dönemiyorum
bana sen lazımsın, sarılmam için yaşama dört elle...

Ey benim hicretine mekke gibi yandığım yar
hep sen vurmak zorunda mısın asılmış hayallerimin altındaki tabureye
yalnızlıkta çoğalıp, kalabalıkta eksilmeyi bilemezsin sen
bil ki, yokluğunun izi var bu cinayette
hangi acımı tebessüme çevirebildin ki
hangi yarama merhem olabildin söylesene
sırf çok özlediğim için miydi bir türlü gelmeyişin
gün gün ölüyorum yokluğuna böylesi direnemeyişime...

Ben medine olup bağrıma basmaya hazırım seni
sen yeter ki düş yakamdan yüreğime
yetmiyorsa düşlerin susma; beni sevdiğini söyle
ama ne olur 'seni seviyorum' cümlesi olmasın içinde
bugün yine seni özledim, çınlıyordur yüreğin
çığ düştü çığlıkların ortasında sen diyen sesime
gözyaşında yıkansa da yüzüm, üşümem
ne olur, bir nefeslik el at çaresizliğime...

Dur biraz...Kısmetini kapatma mutluluğumun
evde kalmasın acılarda büyüyen gülüşlerim
y/arsız bir aşka direndim bunca zaman
meğer 'aşk düştüğü yar'i yakarmış' bilemedim
sevmekten yorgun düştü yitik gönlüm
damla damla aşka ıslandı kirpiklerim
çok değil, bir kere beddua ettim
'gelişin olsun da bu yüreğe, bir daha gidişin olmasın inşallah' dedim...

Bir tespihin imamesi gibiyim
çeksen de , itsen de ben hep sana gelirim
'seninle nefes aldığım her yer cennettir' diyen sevgili
söyler misin, şimdi hangi ''cehennemdesin''
öyle bir cümle kursun ki suskun dilin
baygın cümlelerimin kafası karışmasın
ardımda bırakıp tüm kenti sana geleyim
gözlerinden başka memleket tanımasın yüreğim..!