Yaş

çan sesi


bisikletten düştüm
roma meydanında
o zaman
dondurma dudaklı bir İtalyan kızı
beyaz eteklerini uçurarak
ve beyaz çoraplarına
mülteci bırakarak tüm esmer çocukları
yürüyüp gitti

çan sesini
o an duydum
yaşım onaltı




morg benizli bir kadın
mor duruşlu bir Paris’le
karanlık otelime
fosforlu sokakları yalayarak
geldi
kimsesizliğime sormadan, paldır küldür girdi kasıklarıma
itinayla içti bir gecelik yalnızlığımı Fransızca
kimliğimi sormadan
dişlerimi öpmeden
yaş yirmialtı




deltasına bir ustura çektim
ihbar ettim tüm belgesiz intiharlarımı/ey İstanbul
honk kong uçağı
öptü tüm yalana durmuş iç kırılmalarımı
yine bulamadım seni
yine koyamadım avucunu göğsüme/yırtılıp gittim

yaş otuzaltı