Yaş Otuz

Yaş OTUZ!

Ne yolun başı ne yolun sonu,

Ne de yolun ortası denilecek yaştayım.

Doğuştan bir adım ötede,

Ölümden bir adım berideyim.

Ruhum, ne bir çocuk gülüşü kadar saf,

Ne de bir zalim kahkahası kadar kor,

Gaybın yoksunluğunda ses,

Kaybın yokluğunda sessizlik.

Yaş OTUZ!

Beden yaş almaya devam eder.

Ya da yaş soldurmaya dindirir zerresini,

Benliğin ötesinde bir ruh çıkıverir her zerrede,

Belki yorgun belki durgun belki de suskun.

Suskunluğa doğru uzanmış susuzluğun dudak ucunda,

Susuyor gençliğinin delikanına.

Sarıyor çocukluğunun yaramazlığına,

Sar diyor bedenimi ruhum, sar sarmala taş diye...

Yaş OTUZ!

Çocukluğun geciken vakti.

Gençliğin bir durak ötesi.

Aklaşmanın ise bir adım ya ötesi ya berisi.

Aynaların gerçekliğe haykırmasının ilk saatleri...

Yaşanmışlıkların yüzümde anı haritasını bıraktığı dem! 

Haritanın yer verdiği her izdüşüm de, 

Bir yol gözükür gözlerime yahut düş yatağıma.