Yaşadıkça Yazarım

Ben şair değilim
Sayıp döküp toplayıp
Kafiyeli heceli dizeler yazamam
Ben yaşantımın yazarıyım
Yeşilde mavide kainatın tüm güzelliğinde
Sana benzerliği ararım
Yalnızca sana yazar
Seni eserim sayarım...

Attığım yürüdüğüm her adım
Sana uzanan her yol mübah değil mi

Bazen gecelerin karanlığında
Bazen de güneşin aydınlattığı sevgi
Ya da sakladığı kadar nefreti ayrılığı yazarım


Aslında bakmak değil görebilmektir
Bütün mesele
Görebildiğim kadar yazarım
Eğer göremezsem bir gün
Duyabildiğim kadar yazarım

Dalgaların kıyıya vuruşları
Rüzgarın fısıltıları kulağımda çınlayan sesin

Duyamazsam bir gün
Aşkın tadını alabildiğim kadar yazarım
Tadamazsam bir gün
Hissettiğim eksikliği yazarım
Uzak da olsa aşkı
Kalbimde yaşattığım kadar yazarım

Umutlarım hayallerim sevgim tükenirse
İşte o an kalemim veda ederse bana
Ölümü beklediğim kadar yazarım

Kalemin yazarken yüreğin okumuyorsa
Heceler şiirleşirken gönlün anlamıyorsa
Sen şair olsan şiir yazsan kitap olsan
Ne anlamı var,

Sen;
Bendeki sen olmadıkça...