Yaşadıklarımdan Dökülen Kırıntılarım

Açılmadığım derya kalmadı bu hayatta
Vazgeçtiğim onca şey,hiçe saydıklarım,çıkmaz sokaklarım
Yok olduğumu,yalnız olduğumu hissettiğim zamanlar
Geldi ve geçiyor sanki erken yaşadım ben acıları

Anlattığım tek dosttum,kağıdım ve kalemim
Anlamaz kimse beni,sadece dökerim sızıntılarımı kağıda
Sonra okurum satır satır bitmeyen feryatlarımı
Nasıl olur derim bu koca kasırgayı,kopan fırtınayı kimse görmez

Zaman zaman çok şey düşünür, hayale dalarım
Sanki bir uçurum kenarındayım ha düştüm,ha düşeceğim
Bir ayağım boşlukta,tek ayakla yürüyorum sonu olmayan dünyada
Acıların tükettiği bir mutluluk arayışı içinde sürükleniyorum işte

Haykırışlarım olduğunu söylemiş miydim?Susuyorum..
Haykırsam neye yarar ki, gözü görmez,kulağı duymaz insanlar
Şimdi niye yaşıyorum,isyan mı ediyorum ?Hayır..hayır etmemeliyim
Ben yetinmeliyim,ben acılarla da olsun yaşamayı bilmeliyim

İçimde kocaman bir boşluk,nereye baksam küçük bir çocuk
Yaşatmadılar,yaşayamadım hep kuytu köşe kaçtım..ağladım
Duyan olmadı sesimi,silen olmadı gözlerimi,tutan olmadı ellerimi
Ağlama küçüğüm diyen olmadı işte.. Olmadı...!

Şimdi soruyorum..Tutabilir miyim göz yaşlarımı,engel olabilir miyim
Onca çığlık varken içimde yaşayabilir miyim.
Yaşıyorum....Nasıl mı?Her günü yaşayarak ölüyorum ben
Umudu hep bekliyorum,benim güneşim olacak mı diye..

Sokaklar boş sanki onca kalabalığın içinde kaybediyorum kendimi
Sadece deniz dalgası,rüzgar uğultusu kulaklarımda
Birde küçük çocuk koşuyor, aradığı ne bilmiyorum ama hala koşuyor
Ayak sesleri yüreğime bir tetik oluyor, vurdukça sızlıyor bedenim

Geceler yalnızlığımla buluştuğu zaman vazgeçilmez oluyorum
Ahh birde karanlıktan korkmasam gece ve yalnızlığım hep benimle kalsa
Hani bir yol vardır önünüzde aydınlık yada karanlık seçmelisiniz birini
İşte yolun ortasındayım ama ne karanlığı nede aydınlığı görebiliyorum

Unutkanlığım zaman zaman tetikliyor beni,hatırladığımda üzülüyorum
Şimdi ne yaşadı diyorsunuz belki,,Bu kadar isyan niye
Sormayın anlatamam,biraz geç olmadı mı dinlemek için
Bitmişliğime üzülmeyin sizlerin eseri,hayatın esiriyim

Bugün anlatıyorum dostuma,yine döküyorum kırıntılarımı
Belki yarın okurum.. Teselllimi kendim de ararım,yeterim ben kendime
Kimse acımasın bana,üzülmesin kıyamam ki kimseye
Anlarım karşımdaki iki çift göz yaşının sebebini,ama ağlamasın gözler

Tutunuyorum kırılmış bir ağaç dalına,yakında kopacak,düşeceğim
Kırılacak tüm bedenim ama ben hissetmeyeceğim
Ağlamaksı bakışlarımla çektiklerimin yanında bu acımı diyeceğim
Utanacaksınız,eğeceksiniz başınızı belki,canınız yanacak keşke diyeceksiniz?

Ben çok keşkeler dedim..Ah duyan olsa sesimi,saran olsa hüznümü
Olmadı işte..Yazıyorum bugün yine kırılan umutlarımla,kırılan kalbimle
Yazarı içimdeki umudu kalmayan çocuk,beklediği sevgi
Şimdi düşünüyorum da İyi ki hep yalnız kalmışım yoksa nasıl anlardım değeri..!



.
.
.
.
.

.................................................Not: 1 seneye yaklaşık oldu yazmıştım.İmla hatalarını düzeltip tekrar hayata geçirdim.