Yasak

güneş kusmuş nemrut dağına
güller kurmuş cudi dağın eteğind
bulut inmiş ağrı dağının başına
uzatsam ellerimi saracak bedenimi
kan yağıyor ağlıyan bulutlardan
sevincim buruk yine
mayın düşenmiş topraklarda
buğday tanesi filiz vermiş
sünbül olacak
menekşe yeşermiş çiçek açacak
sürgün yemiş ömrüm
dilim kelepceli doğmadan hüküm giymişim
özgürlüğün uğruna
vazgeç senin olmayanın peşinden koşmaya
kan kırmızı açar güller
güneş doğmamış topraklara
ölüm sokağın başında bekler
gümülünce güneş karanlığa
yıldızlar parlamaz suskun gecelerde
giden iz bırakmış ölen kelebegin kanadına
yaşa bir gün olsada ömrün özgür yaşa